ديدي كه چه غافل گذرد قافلة عمر بگذاشت به شب خوابت و بگذشت شبابت
افسوس برآن نيست كه بگذشت همه عمر افسوس بر آن است كه بي روي تو بگذشت
اي عمر گرامي خبرت نيست كه بي تو عمري به چه خونابة دل مي‌گذرانيم
حاصل عمرم تو بودي اي نگار لاله رخ تا تو رفتي از بر من عمر من بي حاصل است
فرصتي كو كه كنم فكر پرستاري دل آخر عمـــــر من و اوّل بيمـــاري دل
عمري كه صرف عشق نگرددبطالت است راهي كه رو به دوست ندارد ضلالت است
صرف كار ناله كردم عمر چندين ساله را يار يار ديگران شد خاك بر سر ناله را
عمر اگر خوش گذرد زندگي نوح كم است ور به ناخوش گذرد نيم نفس بسيار است
عمري به در صومعه شيخ نشستيم جز غيبت رندان نشينيديم كرامت
نخواهم عمر فاني را توئي عمر عزيز من نخواهم جان پر غم را توئي جانم به جان تو
دريغا كه بر خـــــوان الـــوان عمـــــر دمي خورده بوديم و گفتند بس
دلا متاع گران مايه اي است گوهـــر عمر ولي چه سود كه ما مي‌دهيم ارزانش
عمر هر كس كه تو بيني به سر آيد روزي عمرمن شد به سرآن روزكه يار آمدورفت
با گل گفتم: ابــــــــر چرا مي‌گريد؟ ماتم زده نيست بر كجا مي‌گريد؟
گل گفت: اگر راست همي بايد گفت بر عمر من و عهد شما مي‌گريد