قفس در اشعار پارسی

ابیات ناب بازدید: 4169

 

قفس در اشعار پارسی

 

چه خوش‌است حال مرغي كه قفس نديده باشد    چه نكوتر آنكه مرغي ز قفس پريده باشد

صادق سرمد

 

سخت  دلتنگ  شدم  خانة  صيّاد  خراب         كاش  روي  قفسم  جانب  صحرا  مي‌كرد

عصمت سمرقندي

 

بلبلي دي درقفس مي‌مرد و مي‌ناليد زار         كاي  دريغ  ايّام  عمرم  در گرفتاري گذشت

فكري كربلائي

 

من آن مرغ پريشانم كه دركنج قفس ازدل         هزاران نالة شبگير دور از هاي و هو دارم

عليرضا تبريزي

 

دلم از سينه  به تنگ است خدايا  برهان         هر  كجا  در  قفسي  مرغ گرفتاري هست

حالتي تركمان

 

اين جهان گذران جز قفسي  نيست  مرا         تا  اسير  قفسم  همنفسي  نيست   مرا

عبدالعلي نگارنده

 

ماكه دركنج قفس باحسرت گل ساختيم         گر خزاني  آمد  آمد  گر  بهاري  رفت رفت

خمسه اي

 

اگر به بــــاغ بود منــزلم  و گــــر به قفس         هميشه  موسم گل وقت شيون است مرا

عاشق اصفهاني

 

جان را به  آب  و  دانـه دنيـــا چه پــــروري         كاين  مرغ  آخر  از  قفس تن پريدني است

ضيائي اصفهاني

 

دل  جدا   ديده  جدا   سوي  تو پـرواز كند         گرچه من در قفسم بال و پرم بسيار است

ميرعيساي يزدي

 

نمي‌گويم  كه  از  كنج قفس آزاد كن ما را         به هر جا  طايري  آزاد  بيني ياد كن ما را

مخلص شيرازي

 

از   تنگي  قفس   نتوان    ناله  بر  كشيد         هر ناله ام گره  شد  و  راه  نفس گرفت

خرم خراساني