لب در اشعار پارسی 2

ابیات ناب بازدید: 3858

 

لب در اشعارپارسی2

 صد شربت شيرين ز لبت خسته دلان را         نزديك   لب   آرند  و    چشيدن  نگذارند

 كمال خجندي

 

لب بـــــــــــــر لب من نهاد و مي‌گفت         جانت  چو  به  لب  رسيـد  خامــــــوش

 مولوي

 

 در مقام حرف مهر خاموشي بر لب زدن         تيغ را زير سپر درجنگ پنهان كردن است

 صائب تبريزي

 

مي توان خواند زپشت لب او  بي گفتار         سخني چند كه در زير لبش پنهان است

 صائب تبريزي 

 

صدجان بهاي بوسه طلب مي‌كني زخلق         ديگركسي مگر لب خندان نداشته است

 صائب تبريزي

 

آمدزدرم خنده به لب،بوسه طلب مست        در  دامن  پندار  مـــن  مي‌زده بنشست

 لعبت والا

 

غيرتم  بين  كه  برآرندة  حاجات  هنـوز         از لبم نام تـــو هنگام دعا نشنيده است

 عرفي شيرازي

 

بگشاي لب كه هرچه توگوئي چنان كنم         حكم تــــرا به سمع رضا مي‌توان شنيد

 بابا فغاني

 

اشكش  به گونه بود كه آورد سوي من         بار  دگــــــر  لبان  خود  از  بوسه  پيش

 نوراني

 

ليكن نداد بر لب من بوسه ز انكه يافت         در ديدگان خسته من گور عشق خويش

 نوراني

 

هرستم ازچشمش آيدعذرمي‌خواهدلبش      تلخي  با  دام  را  شكّر  تلافي مي‌كند

 صائب تبريزي

 

ز حرف  شكوه  لبم بود  تيغ  زهر آلود          به  يك  تبسّم   ورزيده  شرمسارم  كرد

 صائب تبريزي

 

مي كني رحم به دلسوختگان اي لب يار         گر بداني  كه  چه  مقدار   مكيدن داري

 صائب تبريزي

 

بوسه هرچندكه دركيش محبّت كفراست        كيست  لب هاي ترا بيند و طامع نشود

 صائب تبريزي

 

ازلب شكّرين اوبوسه به جان خريده ام         زآنكه حلاوتي بود جنس گران خريده را

 فروغي بسطامي

 

لب   پيمانه   اگر   بر   لب جانانه  نبود         بوسه  گاه  لب   رندان  لب پيمانه نبود

 فروغي بسطامي

 

جان به لب آمدولب برلب جانان نرسيد         دل به جان آمد و او بر سر ناز است هنوز

 عماد خراساني

 

دارد  لب   من   تشنگي بوسة  بسيار         چون   مزرعة  خشك كه دارد غم باران

 مهدي سهيلي