گل چيست اگر دل ز غم آزاد نباشد؟ از گل چه گشايد چو دلي شاد نباشد؟
گل فروش من كه خواهد گل به بازار آورد بايد اوّل تاب غوغاي خريدار آورد
چو رنگ و بوي گل و سنبل تو كردم ياد گلم ز ياد برفت و گلابم از ديده
باغبانا: گــــــــره خشم بر ابرو مفكـــــــــــن خندة مهر بياموز ز خنديدن گل
بر تن دريد گل سحر از شوق پيــرهـــــــن از بلبلان شنيد مگر گفتگوي تو ؟
وفائي نيست در گل ها بنال اي بلبل مسكين كز اين گلا پس ازماهم فراوان رويد از گل ها
خوش است فصل بهاران به باغ پاي گلي به دست بادة گلگون به سر هواي گلي
رفتم به شهر حافظ و ديدم بهـــــــــار گل شهر وفا و خانه عشق و ديار گل
گل«گوش»بود برگ «زبان»شاخه«سرانگشت» خود«پنجه» بود پيش نظر، برگ چناران
بر لاله نگر ، داغ به دل «جام به دست» است اشكي به فشان ياد كن از لاله عذاران
اگر گويم به گل ماند جمال او خطا باشد كه روي گل ندارد،رنگ و بوي آن گل رو را
ياد آن گلشن كه گل هر چند مي‌چيدم از آن وقت بيرون آمدن حسرت به دامن داشتم
از گلشن وصالت يك گـــــل نچيدم امــــا صد نيش خار خوردم از دست باغبانت
نه زيب محفل انســـم نه زينت چمنـــــــم من آن گلم كه نه گلچين نه باغبان دارم
در چمن بــودم سر كوئي به ياد آمد مـــــرا روي گل ديدم گل روئي به ياد آمد مرا