کیفر در اشعار پارسی

دوش  ديـــوان  عدالت  يافت  تشكيل  از  وحوش         از جفاي  گريه  پيش  سگ  تظلّم كرد موش

سگ پي تحقيق از او نــام و نشان خانه خواست         گفت نامم  موش  و  منزل  دكّه  ديزي فروش

گفت‌شغلت چيست موش از شرم سر افكند زير         چو نكه‌دزدي بود كارش شدزاظهارش خموش

حق خود را هـــر كسي از ديگري خواهـــد وليك         اندرين حق ناشناسان نيست گوش حق نيوش

موش مي‌نالـــد ز گربــه گربـــه  مي‌نالـــد زسگ         در جهان هر ظــــالمي از ظالمي دارد خـروش

زدي بستي شكستي سوختي انداختي رفتي         جوابت چيست فــــرداي قيامت داد خواهان را